Klik hier om terug naar de Vision Quest website te gaan.
De Zweethutceremonie in mijn leven
door Kees Brons
1990 was een lastig jaar voor mij maar daardoor ook een keerpunt in mijn leven. Er ontstond de basis voor mooie nieuwe bewegingen. Zo nam ik voor het eerst deel aan een zweethutceremonie. Aanvankelijk was het een haat liefde verhouding, maar de liefde heeft overwonnen en de zweethut heeft nu nog altijd een belangrijke plek in mijn leven.
Iets over de geschiedenis van de zweethutceremonie
De weldaad en helende werking van zweten is al eeuwen bekend. Van Ierland tot in Mexico zijn bouwwerken gevonden die bedoeld waren om daar een zweetkuur te ondergaan. De Maya’s hadden permanente gebouwen die ze ‘zampul-che’ noemde. Bij de Mexicaanse indianen wordt deze ruimte ‘temescal’ genoemd. Ook in Afrika en Azië waren al voor onze jaartelling stoombaden te vinden. De Grieken beschikten erover, evenals de Romeinen en Arabieren. In Rusland heb ik met veel plezier in een Bania gezeten.
Sinds de jaren zeventig is de zweethut vanuit verschillende tradities ook bij ons teruggekeerd.
Tradities Zo zijn er veel tradities en het was voor mij zoeken, bij welke voel ik me thuis?
Ik kwam uiteindelijk terecht bij de School voor Sjamanisme die is opgericht door Roelien de Lange en Frans Scheerder. Na vele ceremonies te hebben bijgewoond mocht ik ook het vuur van de zweethut gaan hoeden als “vuurman”. Daarna ben ik opgeleid om de ceremonie te begeleiden door Sean Casy en Frans Scheerder. Zowel Sean als Frans zijn “de wereld rond geweest” en hebben veel gezien en geleerd van verschillende traditionele leraren. De opleiding voor zweethutleider hebben zij aangepast aan de Europese situatie en traditie.
De laatste jaren leer ik ook veel van Jan van der Stappen uit Wageningen. Ook hij haalt zijn inspiraties uit vele culturen maar zeker ook uit zichzelf.
Voor mij is schoonheid belangrijk tijdens de zweethutceremonie. Schoonheid van de plek en de rust waarin alles wordt gedaan. Ook is het belangrijk dat de relatie met de deelnemers helder is en dat alle deelnemers worden gehoord, dat alle kleuren er mogen zijn.
Verder vindt ik een kader, een vaste structuur belangrijk. Deze ontstaat bijvoorbeeld door de vier rondes waaruit een ceremonie bestaat. Binnen deze structuur is er ook heel veel vrijheid, waardoor iedere ceremonie weer anders verloopt en vaak onverwachte thema's boven brengt.
Wat is een zweethut
De zweethut is een koepelvormige hut, opgebouwd uit wilgentakken en overdekt met dekens en een zeil. Als de deur dicht gaat komt er geen daglicht naar binnen. In het midden van de hut bevindt zich een kuil waarin hete stenen worden gelegd. Het opbouwen van het vuur waarin de stenen eerst worden verhit en het plaatsen van de stenen op de houtstapel, gebeurt allemaal met respect voor het grote mysterie en de natuurkrachten (het vuur, de lucht, het water, de aarde en de vier windrichtingen). Iedere steen wordt met een intentie, door de deelnemers uitgesproken, op de houtstapel gelegd.
De zweethut ceremonie
De ceremonie in de zweethut bestaat dus uit vier ronden, verbonden met de vier windrichtingen en de beweging tussen de windrichtingen. Er wordt gezongen, gemediteerd, gebeden en er is ruimte voor stilte. Deelnemen geeft je de mogelijkheid je te verbinden met je diepste lagen. Er is ruimte voor verwerking, revitalisering, blijdschap en voor een gevoel van gezamenlijke identiteit. Maar ook andere kanten kunnen boven komen, zoals boosheid, angst en een diep verdriet. De zweethut biedt je een veilige plaats, in de schoot, in de baarmoeder van Moeder Aarde.
Het is een ceremonie die ons op alle niveaus in staat stelt te reinigen en te helen: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. De zweethut kan ons helpen los te laten wat ons verhindert om ons gezond te voelen. Zo kan er weer evenwicht ontstaan en komt er weer ruimte voor kracht en kwetsbaarheid.